Różnice nie dla gołego oka.
Diamenty w nomenklaturze naukowej sa podzielone na dwa zasadnicze typy. Typ I i Typ II.
Diamenty typu I, są najbardziej rozpowszechnione i mają w sobie atomy azotu, zwykle w stężeniu 0,1%.
Diamenty typu II, nie mają w sobie zanieczyszczeń azotowych.
Dalej w Typie I, mamy podział na kolejne pięć typów (podtypów) : Typ Ia, Typ Ib, Typ IaB, Typ IIa i Typ IIb.
Naturalne diamenty są często mieszanką typów IaA i IaB i te stanowią około 98% wszystkich diamentów naturalnych.
Diamenty typu II, są najbardziej poszukiwane przez kolekcjonerów i inwestorów.
Typ IIA. Jest najczystszy chemicznie, bez zanieczyszczeń (nie zawierają azotu ani boru). Stanowią 1-2% wszystkich naturalnych diamentów (1,8% diamentów o klasie klejnotu)
Typ IIB. Zawiera bor. Stanowią około 0,1% wszystkich diamentów naturalnych, co czyni je bardzo cennymi i najrzadszymi diamentami naturalnymi.
Te różnice są ważne dla badaczy i laboratoriów, ale w dużej mierze nieistotne dla klientów. Zanieczyszczenia można wykryć tylko za pomocą zaawansowanych technicznie instrumentów i narzędzi, takich jak spektroskop działający w podczerwieni.
Dla kupującego diamenty najważniejsze jest użytkowe posługiwanie się zasadą 4C i ogólne piękno kamienia w ramach zasobności swojego portfela.
Dobrze jest też wiedzieć, że diament przeszedł ocenę laboratoryjną, czy jest naturalny albo hodowany w laboratorium. To ważna różnica, bo diament hodowany w laboratorium nie niesie w sobie takich możliwości inwestycyjnych jak diament naturalny. Dobrze jest wiedzieć również, czy został w jakikolwiek sposób zmodyfikowany ( na przykład poprawiono mu kolor).
Na podstawie informacji znalezionych na stronach GIA napisał Edmund Mrozowski
Zdjęcie wewnętrzne: Alan Kurc. Zasoby własne Apex Capital Wizard
